Mijn culturele autobiografie

Een leerkracht Nederlands moét als kind graag boeken gelezen hebben. Die deed waarschijnlijk in haar vrije tijd ook nog aan cultuur, speelde een instrument of zo. En wedden dat Jane Austen haar favoriete auteur is?

Drie keer schuldig. En toch was het me pas rond mijn zestiende duidelijk dat ik taal en literatuur wilde gaan bestuderen! Als tiener las ik nu eenmaal puur voor de fun (toegegeven, ik las Jane Austen en Charles Dickens, maar dat was eerder omdat ik mijn oudere zus wou aftroeven) en dat escaleerde tot het punt waarop ik in het vijfde middelbaar Oorlog en vrede als ontspanningsliteratuur mee naar een examen bracht. Mijn saaie imago en ik lagen er niet wakker van: dat ik dwarsfluit speelde, was voor mijn jaargenoten al genoeg om me als buitenbeentje te bestempelen.

De liefde voor boeken moet erin geslopen zijn doordat ik in de lagere school door de AVI-boekjes (je weet wel, die boekjes waarmee je leesniveau wordt bepaald) vloog. Ik ontdekte: dit kan ik! Vanaf dat mijn zus en ik delen van de Harry Potter-reeks cadeau kregen (elk jaar met Sinterklaas kregen we het volgende deel), besefte ik ook dat literatuur echt een dingetje is, zeg maar, en dat er veel meer moet zijn dan wat er in de lokale bieb op de planken huist.

De boeken die ik las werden moeilijker en op de dag dat ik 13 werd, repte ik me naar de volwassenensectie van de bibliotheek (waartoe me voordien door een erg pedante bibliothecaresse de toegang was ontzegd omdat ik te jong was, het lef!) om de wereld die daar voor me zou opengaan te ontdekken. Tegen mijn vijftiende las ik bijna nog uitsluitend Engelse boeken en ook de verplichte Franse literatuur joeg ik erdoor. Oorspronkelijk zou ik dan ook Engels en Frans gaan studeren - dat ik humane wetenschappen volgde in plaats van moderne talen vonden mijn taalleerkrachten hoegenaamd geen issue.

Dat ik toch voor Nederlands in plaats van Frans koos bleek een zegen: ik vond de lessen waanzinnig interessant en kon me nu eindelijk ten volle profileren als linguofiel. Ik maakte hippe vrienden waarmee ik op café betweterige discussies voerde over Gerard Reve en de dt-regel; ja, ik had mijn stem gevonden.

Vandaag valt er met mij gelukkig ook over andere dingen dan taal of literatuur een gesprek te voeren - passie is maar interessant wanneer je ze weet te kanaliseren. En ik kanaliseer mijn talige en literaire energie vandaag vooral naar jullie toe, lieve leerlingen, omdat ik zelf heb mogen ervaren dat niks zo plakt als de boodschap van iemand die met passie over zijn vak spreekt. Ik heb uiteraard nog een leven naast school en dat vul ik met vele andere hobby's dan lezen (sporten, koken en dwarsfluit spelen zijn daar de belangrijkste van), maar als je me betrapt op een boek, dan is het hoogstwaarschijnlijk een nieuwkomer in het Nederlandstalige veld. Want eens een pocher, altijd een pocher: ik ga prat op mijn kennis van de actuele Nederlandstalige literaire wereld. Elk zijn niche.